تهران ، شهر زندگی ( قسمت اول )

ساکن شهر تهران هستم و به عنوان یک شهروند ، علاوه بر اینکه سقفی بر سر دارم و شغل و کاری در دست ، دو چشم بینا دارم ( صد هزار مرتبه شکر ) و عقلی در سر ( بگوئید ماشااله ! ) !!   

یکی از نعمت های که خداوند باریتعالی به این بنده سراپا تقصیر ارزانی داده ، به یادداشتن خاطرات گذشته خود است ! که این خاطرات می تواند برای روزهای طفولیت باشد و یا یادآوری خاطره و وقایعی  از  ساعاتی قبل ! 
قصد آسمان و ریسمان بافتن ندارم و بدون به درازا کشیدن مقدمه ام سر اصل مطلب که همانا بحث تهران و مدیریت شهری است می روم ....
به خوبی از گذشته شهر تهران به یاددارم که پیش از آنکه به اصل موضوعی دقت شود ! فرعش اصل و اصلش به فراموشی سپرده می شد.( حکایت جوی های کثیف و آلوده و در کنارش طرح های ضربتی مبارزه با جوندگان موذی که فراموشتان نشده است !! )
در گذشته پیش از آنکه برنامه ریزی اصولی برای ساخت و سازهای این کلانشهر صورت گیرد ! مجوزها صادر می شد و پس از مدتی یک شهروند و ساکن بی نوا !! برای خرید یک تکه نان و یا لحظه ای بازی فرزند خود در بوستانی هر چند محلی !! گرفتار محله و مناطق دیگر می شد  و حکایتی از بی برنامگی تداعی پیدا می کرد ( حکایت ساخت مجتمع ها و خیابان ها و محله های بدون پارک و واحدهای تجاری خدمات رسان که فراموشتان نشده است !! )

در گذشته به قدری نظم و انضباط در نقشه های شهرسازی و معماری وجود داشت که بناها به گونه ای ساخته می شد که اگر از ابتدای کوچه و یا خیابانی حد بیرونی املاک و ساختمانها را تا به انتهای کوچه و خیابان می پیمودیم ده ها مورد ملک دارای تجاورز به حریم معبر مشاهده می کردیم و شرمنده پیش روی و پس روی منازل می شدیم ( حکایت کوچه و پس کوچه های خودمان و پس و پیش روی منازل تازه ساخت سال های گذشته به نسبت ساختمان های گذشته را که فراموشتان نشده است ) ...
به خوبی به یاددارم که همان زمانی که غلامحسین کرباسچی ( مرد پروژه های سال های دور ) در خیابان بهشت روی صندلی می نشست که برایش عنوان شهردار تهران را رقم زده بود ، خیابانی آسفالت می شد و فردایش به فکر جدول گذاری آن خیابان می افتادند و روکش آسفالت حاشیه خیابان را بر می داشتند و پس از نصب جدول ، آسفالتی 2 تکه تقدیم ساکنان آن خیابان می کردند و یا ساختمان هایی بلند مرتبه قد علم می کردند که تامین امکانات خدماتی برایشان کار حضرت فیل بود  و یا اینکه برای پیشبرد امور ( که الحق با وجود افرادی قوی محقق می شد ) به گونه ای شرکت و سازمان و امور خصوصی و البته وابسته به شهرداری ایجاد می شد که در راس آنها یکی از این افراد قوی !! حضور داشت و مدیریت مالی و ریالی به انجام می رساند ( شرکت هایی که افرادی نظیر قپه مدیریت آنها را بر عهده داشتند که فراموشتان نشده است ) ... 

  ادامه دارد.............